Φαντασία – Fantasia

Μια μικρή παρατήρηση από τον Müller που μου άρεσε για το τώρα. Τώρα που τα δάση καίγονται σε Eastman Color, το αίμα κυλάει σε CyanMagentaYellowKey και οι φωτογραφικές μηχανές Canonιζουν την μνήμη των λουομένων.

Müller: Η χειρότερη εμπειρία μου από τη διαμονή μου στην Αμερική ήταν η παρακολούθηση μιας ταινίας που πιθανότατα γνωρίζετε. Δεν είχα ακούσει τίποτα γι αυτή και κατέληξα να την παρακολουθώ κατά λάθος. Παίζονταν τρεις ταινίες στον ίδιο κινηματογράφο και μπήκα στη λάθος αίθουσα. Ήταν η Φαντασία ή κάτι τέτοιο, μια ταινία του Disney.

Farocki: Fantasia?

Müller: Ή Φαντασία. Ένα μιουζικαλ. Δεν χρειάζεται να σας πω περι τίνος πρόκειται. Αυτό που ήταν τόσο βαρβαρο σχετικά με την ταινία, είναι κάτι που έμαθα αργότερα, ότι κάθε σχολιαρόπαιδο από την Αμερική μεταξύ έξι και οχτώ χρονών πηγαίνει να τη δει. Το οποίο σημαίνει ότι τα παιδιά αυτά για το υπόλοιπο της ζωής τους δεν θα μπορούν να ακούσουν τη συγκεκριμένη μουσική δίχως να δουν σχήματα και εικόνες του Disney. To τρομακτικό για μένα είναι αυτή η αποίκιση της φαντασίας από clichés που δεν θα εξαλειφθούν ποτέ. Η χρήση των εικόνων για να αποφευχθεί η απόκτηση εμπειριών. Προσφάτως υπήρχε μια υποκεφαλίδα σε ένα κείμενο του Weizenbaum σχετικά με την φιλοσοφία των υπολογιστών, νομίζω ότι έλεγε «Ευφυΐα από σιλικόνη- Ευφυΐα δίχως εμπειρία» Ευφυΐα δίχως εμπειρία αυτό εννοώ για την Αμερική…

Από το βιβλίο «Germania» μια συνέντευξη του Heiner Müller στον Farocki 1981, εκδ. semiotexte σ.165