Επίφαση

Λίγα λόγια από τον Bolaño για τις συλλήψεις των ναζιστών από την κυβέρνηση των πογκρόμ του Ξένιου Δία, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των διώξεων οροθετικών γυναικών και της διαπόμπευσης βασανισμένων εχθρών της. Μια παρατήρηση για την ελληνική κοινωνία των ψηφοφόρων πολιτών.

«Η επίφαση είναι μια δύναμη κατοχής της πραγματικότητας, συλλογίστηκε, ακόμα και της πιο ακραίας πραγματικότητας. Ζούσε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και επίσης στις κινήσεις τους, στη θέλησή τους και στον πόνο τους, ζούσε στον τρόπο που τακτοποιεί κανείς τις αναμνήσεις του και στον τρόπο που επιλέγει τις προτεραιότητές του. Η επίφαση αφθονούσε στα σαλόνια  των βιομηχάνων αλλά και στην πλέμπα. Υπαγόρευε κανόνες, εξεγείρονταν εναντίον των δικών της κανόνων (σ’εξεγέρσεις που μπορεί να ήταν αιματηρές, όμως παρ’όλα αυτά δεν έπαυαν να είναι επιφάσεις) υπαγόρευε νέους κανόνες. Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν το απόλυτο βασίλειο της επίφασης. Η αγάπη,  συλλογίστικε, σε γενικές γραμμές είναι άλλη μια επίφαση… η αγάπη η κοινή η συνηθισμένη αγάπη, ο έρωτας ενός ζευγαριού, με προγεύματα και δείπνα, με ζήλιες και χρήμα και θλίψη, είναι θέατρο, δηλαδή είναι μια επίφαση. Η νεότητα είναι μια επίφαση της δύναμης, ο έρωτας μια επίφαση της ειρήνης… » [1]